Mijn moeder zag op het blindeninstituut waar ik als kind naar school ging, weleens kinderen die er niet zo verzorgd uitzagen. Nu is dat op een school waar ziende kinderen op zitten ook zo, maar zij vond dat ík er wél goed uit moest zien, juist omdat ik het niet zelf kan zien. Ja, mijn moeder was gek op uiterlijke verzorging. Kleding, make-up, alles moest bij elkaar passen qua kleur en stijl. En dat moest dus ook voor mij gelden.
Zelf vond ik het vroeger niet zo belangrijk hoe ik erbij liep, als mijn kleding maar lekker zat. Inmiddels is dat veranderd. Nu vind ik het wél belangrijk en ook leuk om mooie, comfortabele kleding te dragen. Complimentjes krijgen is toch leuk?
Kleding kopen als je blind bent, waar let ik op?
Kleding of wat dan ook kopen doe ik nooit alleen, maar altijd...
Telefoneren … voor horende mensen heel gewoon, maar voor doven en slechthorenden allesbehalve vanzelfsprekend. Dan heb je vaak toch een tolk of bemiddelingsdienst nodig om over de telefoon via spraak met horende personen te communiceren. Zelfs als je zonder kunt, omdat je met een hoorapparaat of CI nog een beetje hoort, weet je nooit of je alles wel goed verstaat. En het idee dat je iets niet verstaat … soms creëert dat zelfs bij doven en slechthorenden een vorm van telefoonangst.
